"Belarus. Perspektivlər" rubrikası üçün politoloq Pavel Usov yazdığı köşə yazısında qeyd edib ki, Lukaşenkonun səfərləri və Putinlə görüşləri müəyyən psixoloji məzmun və əhəmiyyət kəsb edir.
"Məni təəccübləndirən odur ki, son bir neçə gündə bir çox KİV Putinin Belarusa mümkün səfəri məsələsini aktiv şəkildə müzakirə edir. Bu, Lukaşenkonun və bütün respublikanın Moskvaya tabe edilməsi məsələsində son addım olmalı idi. Bu görüş Belarus diktatorunu Ukraynaya qarşı müharibəyə sövq edə bilər. Bu gözləntilər və proqnozlar bu gün Lukaşenko ilə Putin arasında münasibətlərin xarakterini müəyyən edən siyasi və psixoloji reallıqlara uyğun gəlmirdi”,- deyə məqalədə qeyd edilib.
Bizimyol.info xarici xəbər verir ki, Usovun sözlərinə görə, Belarusu hər hansı bir addım atmağa məcbur edən tədbirləri həyata keçirmək üçün Putinin Belarusa səfər etməsi vacib deyil: “Məsələn, 2021-ci ilin noyabrında inteqrasiya üçün 28 yol xəritəsinin “tarixi” imzalanması zamanı respublikanın simvolik tabeçiliyi kimi Putin Minskə getmədi. Həmçinin Rusiyanın Ukraynaya təcavüzü başlamamışdan öncə də, Minskdə üzbəüz görüşlər olmayıb. Politoloqun fikrincə, Lukaşenko artıq psixoloji və siyasi cəhətdən kifayət qədər qırılıb. Buna görə də o Kremlin siyasi və iqtisadi dəstəyini almaq üçün mütəmadi olaraq Rusiyaya səfər etmək məcburiyyətində qalıb. İyunun 23-də Lukaşenko yenidən Sankt-Peterburqa səfər edəndə belə olub.
Bununla yanaşı, Putinin Belarusa rəsmi səfəri tamam başqa məna daşıya bilər. Rusiya liderinin Minskə gəlişi, bir tərəfdən, Belarus rəhbərliyinə status vermək və onda müəyyən müstəqillik və əhəmiyyət illüziyası yaratmaq, digər tərəfdən isə zəifliyin təzahürü kimi qəbul edilə bilər. Putin hər şeydə Belarus diktatorundan üstünlüyünü hiss edir. Məhz Putinin dəstəyi Lukaşenkonun 2020-ci ildə hakimiyyəti saxlaya bildi. İndiki şəraitdə Belarus rəhbəri Rusiyanın strateji maraqlarını tam təmin edir və ona xidmət edir. Geosiyasi subyektivliyini itirən Belarus indi onun hərbi-siyasi əlavəsinə çevrilib. Putin bu mövqeyini həm Lukaşenko, həm də bütövlükdə ölkə üçün son ana qədər saxlamağa çalışacaq".
Usov qeyd edib ki, səfərlərin psixoloji tərəfi ilə yanaşı, təbii ki, praktiki tərəfi də var, lakin bu, çətin ki, Lukaşenkonu Ukraynaya qarşı müharibəyə “məcbur etsin”. Əgər Rusiyanın belə bir ehtiyacı olsaydı, Belarus hələ 2022-ci ilin fevral-mart aylarında, Kiyevin taleyi həll olunanda müharibəyə girərdi. Politoloqun fikrincə, Belarus ordusu hazırkı formada Ukrayna Silahlı Qüvvələri ilə birbaşa hərbi toqquşmalara hazır deyil. Belarusun silahlı qüvvələrinin sayı 45 min nəfərdir, şəxsi heyətin 90 faizi Sovet ordusunun ənənələrini aşılayan çağırışçılardır. Hazırda Belarus ordusunun edə biləcəyi yeganə qlobal vəzifə Ukraynanın bataqlıqlarında və meşələrində əbədi qalmaqdır.
Bununla yanaşı, Lukaşenko ordusunun verəcəyi böyük itkilər, şübhəsiz ki, ciddi daxili problemlər və xaosa səbəb olacaq. Belarusun gözlənilmədən Rusiya üçün ikinci cəbhəyə çevrilməsini önləmək naminə həm Lukaşenko, həm də Putin üçün Belarusu sabitlik zonasında saxlamaq son dərəcə vacibdir. Bu mərhələdə Belarusa iki funksiya - Rusiya qoşunlarının maddi-texniki təminatı, habelə Ukrayna Silahlı Qüvvələrini və resurslarını yayındırmaq üçün Ukrayna ilə sərhəddə gərginlik yaratmaq tapşırılıb.
Moskva üçün İttifaq Dövlət layihəsinin inkişafı və ona yeni “üzvlərin” daxil edilməsi onun geosiyasi sabitliyi və uğuru üçün mühüm mexanizmdir. Amma görünür, Putin və onun ətrafının bu istiqamətdə həyata keçirilməsi üçün bir dənə də olsun aydın ssenarisi yoxdur. Buna Ukraynadakı hərbi əməliyyatlar da mane olur. Amma bu o demək deyil ki, Kreml bu ideyanı informasiya və iqtisadi səviyyədə təbliğ etməkdən imtina edəcək...
İlahin, Bizimyol.info
