Pifaqor: Həyat yolunda tozanaq qoparmayın.
Son zamanlar girişdiyimiz ən cazibədar və maraqlı fəaliyyət sahələrindən biri də
biznesdir. İndi bütün dünya biznesdən danışır. Dünyanı idarə edənlər də əsasən
biznesmenlərdir. Məsələn, ABŞ prezidenti Donald Tramp da xalis biznesmendir.
1971-ci ildə “Elm” nəşriyyatında çap edilmiş 3 tomluq Rusca-Azərbaycanca
lüğətin I tomunda biznes sözü: ticarət, iş, saziş, sövdələşmə, biznesmen sözü ABŞ-da:
tacir, fırıldaqçı, işbaz, sahibkar kimi, 1989-cu ildə Moskvada nəşr edilmiş, Sovet
Ensiklopediyasında (səh,138) isə biznes: sahibkarlıq fəaliyyəti, iş, varlanma məqsədi
daşıyan fəaliyyət növü kimi səciyyələndirilir.
Nemət Məmmədli,Lütfi Zadə adına Beynəlxalq Müasir Elmlər Akademiyasının həqiqi üzvü
Qanunlar işləyən ölkələrdə biznes fəaliyyəti gəlir gətirmə imkanlarına görə xeyli
cəlbedicidir. Orada insanlar öz övladlarını məmnuniyyətlə biznes sahəsinə yönəldirlər.
İndi bütün dünyada reytinqinə görə sıralanmış biznesmenlər arasında elm, mədəniyyət
və incəsənət sahələrinin görkəmli nümayəndələrinə rast gəlmək olar. Bizim
biznesmenlərimizin soyadını aşkarlanmış kapitalın sahibləri arasında görmək mümkün
deyil. Bizimkilər dolaşıq, qarışıq və bulaşıq hoqqabazlıqlar hesabına sahibkar olurlar.
Onların adı heç bir normal siyahıya düşə bilməz. Bizim biznesmenlər qaranlıq otaqda
qara pişik axtarışının qalibləri arasında yer alanlardır. Yəni, biz biznesmen kəlamının
fırıldaqçı açımını qəbul edirik. Bizim biznesmenlər tacir deyillər, istənilən variantda
dövlət büdcəsinə girənlərdir.
İnsan gözünü açıb görəndə ki, babasının milyardları, atasının milyonları var,
firavan həyat normal hal kimi qəbul edilir və adiləşir. Paranın gətirdiyi hoqqabazlıqlar
aradan çıxır. İnsan stabilləşmiş təminatlı mühiti olduğu kimi qəbul edir. Əldə olunanları
itirməmək üçün çalışır. Əgər normal ağıl sahibidirsə mütləq uyğun-yararlı fəaliyyətlə
məşğul olur. Yox, əgər kiçik yaşlarında yarı tox, yarı ac, bir ayağı çəkməli, bir ayağı yalın
məktəbə gedibsə, gələcək həyatı təmin olunmayıbsa, beləsinin əlinə imkan düşən kimi
işlər əngəlləşir. Paraya aludəçilik, hərislik, izafi toxluq çox qorxulu yollara aparır.
Bizim bu günümüz belələrinin əlindədir. Para aclığını pirojna ilə doydurmaq mümkün
deyil.
Sovetlər dağılanda lənətlik Qorbaçovun dilindən “dəyərlər dəyişir” kəlmələri
düşmürdü. O, dəyərlər dəyişir deyə-deyə hər şeyi dəyərdən saldı, hətta ağıllı-bacarıqlı
insanlar da dəyərdən düşdülər. Amerikanların dediyinə görə, onlar üç yüz il əvvəl 1
dollara nə alırdılarsa, indi də həmin şeyi 1 dollara alırlar. Biz isə cəmi 28 ildən sonra
iki qəpiklik dəftəri 1 AZN-ə alırıq. Mağazada 20 qəpiyə aldığımız suyu “İçəri şəhər”
metrosunun qarşısında 50 qəpiyə, “Funikulyorun” çıxışında 1 AZN-ə alırıq. Sovet
dönəmində suyun bir stəkanı köşklərdə bir qəpiyə idi. Bəlkə də bəzi adamlar bunu
biznes fəaliyyəti kimi başa düşürlər. Xeyir, qətiyyən yox! Bu, təmiz oğurluqdur. Həm
də məktəb yaşlı uşaqların çirkli işlərə qatılmasıdır.
Bəzi arxası olanların, zirzəmilərdə, şəhər kənarında gözdən uzaq yerlərdə, şəhər
kranlarından gələn 1 kubmetri, yəni min litrəsi 36 qəpiyə olan suyu müxtəlif həcmli
plastik qablara doldurub, istənilən adlı sularımızın etiketi yapışdrılmış qablarda on
dəfələrlə baha satılması da biznesdirmi? Əlbəttə yox, bu da təmiz haram fəaliyyətdir
və uyğun orqanlar tərəfindən nəzarətdə saxlanılmalıdır.
Adətim üzrə bir mövzuda nəsə yazmaq fikrinə düşəndə, özümə yaxın bildiyim
insanlar arasında fikir mübadiləsi aparmaqmı və ya mövzunun aktuallığı barədə
ətrafdakıların nə düşündüyünü duymaq istəyindənmi, həmin mövzuda söhbətlər açıram.
Aylarla qəlbimdə gəzdirdiyim düşüncəmin əsir düşdüyü olaylar haqda fraqmentləri
bölüşəndə, o saat kimsə mütləq ağzını büzəcək və “nə olsun?” deyəcək. Bax, elə bu nə
olsunlar da bizi yıxır. İnsanların 90 faizi yazmaq iqtidarında deyil, onlar üçün yazmaq,
vaxt itirmək, tamam lazımsız işlə məşğul olmaq və ya ayıb iş görmək kimi bir şeydir.
Qoy olsun. Hər yüz nəfərdən ikisi yazsa bəsdir. İnsanların qüsurlarını göstərmək, haqqı
qorumaq savabdandır. Onsuz da müasir zamanda, kompüter əsrində insanların əlində geniş
imkanlar, kompüterlər, mobil telefonlar olduğundan istifadəçilər elə bilirlər ki, oradakı
informasiya bazası, müxtəlif elm sahələrindəki bilgilər avtomatik sahibinin malıdır.
Xeyir, mənim əzizlərim, bu Seyidin cəddinə arxayın olması kimi bir şeydir. Yalnız o
bilgi bizimdir ki, o bizim şəxsi yaddaşımızdadır. O bilgini biz istədiyimiz vaxt işlədə
və ya tətbiq edə bilərik. Mənim işim cavanlara düz yol göstərməkdir. Qoca qartallarla
işim yoxdur. Onlar yırtıcı təbiətlərindən əl çəkən deyillər. Onları verək zamanın ixtiyarına.
Məsələn, alqı-satqı prosesində gəlir müsəlman aləmində 20 faizdən çox
olmamalıdır. Əgər söhbət dərmanlardan gedirsə, insanların sağlamlığı ilə əlaqəlidirsə,
onda gəlir cəmi 2 faiz olmalıdır. Əczaçılar tibbi savada yiyələnmiş, Hippokrat
andından xəbərdar adamlar olmalıdırlar. Dərman təchizatı şəbəkəsi, ticarət şəbəkəsi
olmamalıdır. Burada işləyənlər də biznesmen olmamalıdırlar. Bu sahəni tezliklə
alverçilərdən təmizləmək lazımdır. Rusiyada istehsal olunan fəqərə sütunu xəstəlikləri
dərmanı “karipaini” 8 AZN-ə alıb, 28 AZN-ə satmaq igidlik deyil, cibgirlikdir.
Apteklər səhiyyə xidməti göstərməlidir, dövlət nəzarətində olmalıdır, biznesmenləri
o sahəyə buraxmaq olmaz. Onlar icarə haqqı verməməlidirlər, onlara yeri Səhiyyə
Nazirliyi verməlidir. Narkomaniyanın artmasını da mən bununla izah edirəm. Fırıldaqçı
biznesmenə paranı ver, narkotiki al. Yarayarmı?
Hələ millət artmış maaşların üzünü görməyib, gedin özəl klinikalarda, tibbi
plazalarda xidmətlərin qiymətlərinə baxın. İstənilən müayinəyə girib çıxırsansa, bir neçə
yüz AZN qoymalısan. Yəni, səhiyyə sahəsi tam biznesmenlərin əlindədir.
Mənim tələbə vaxtlarımda dayım böyrək xəstəliyindən əziyyət çəkirdi. Həmişə daş əmələ
gəlməsin deyə “siston” tabletləri qəbul edirdi. O dərmanın on tabletlik lövhələri 80 qəpiyə idi.
Həmin tabletlərdən indi mən də istifadə edirəm. İndi həmin lövhələrin beşini qutuya qoyub,
18 AZN-ə satırlar, yəni 4,5 dəfə baha.
Gözlərimdə qlaukoma var. Üç dərmandan istifadə edirəm, hər dərmandan birini səhər,
birini günorta, birini də axşamlar hər gözümə bir damla tökürəm. Hər dərmanın qutusunda 60
damcılıq flakon var. Qutunun birini qabaqlar 8 AZN-ə, sonra 18 AZN-ə, indi isə 28 AZN-ə
satırlar. Həmin dərmanların hər biri İranda 4 AZN-dir, yəni 7 dəfə ucuz. Gömrüklərimiz
xüsusi tapşırıq alıblar. Sərhəddən dərman keçirmək olmaz. Bizim dərmanlarımız 7 dəfə
bahadır, deməli, gözü çıxarmaqdan başqa əlacı yoxdur. Dostlarımın prostat vəzi problemləri
var. Onların da dərmanları 6-7 dəfə bahadır. Yaxşı, bu da biznesdirmi? Yəni, dərman biznesi
də olmalıdırmı? Bütün Azərbaycan müalicə olunmaq üçün axışıb İrana gedir. Çünki bizdə
əməliyyatlar 5-10 dəfə bahadır. Mənim dostlarımın birinin oğlu özəl klinikaların birində
işləyir. Klinikanın sahibi epitafist Hacı, nəfsdənbol deyir ki, aynadan baxın, gördünüz xəstə
maşınla gəlibsə, onun heç olmasa apendeksini kəsin, elə-belə buraxmaq olmaz. Bir də hər
gələn xəstəni heç olmasa beş kabinəyə göndərin və ən azı on analiz verdirin. Əgər
bacarmırsınızsa, işdən çıxın. Həkimlər iş üçün əllərimizi öpürlər.
Bütün bunları öz üzərimdə sınaqdan keçirtdiyimə görə “Baxilli plazalara humanitar
yardım” şeirini yazıb, alverçi həkimlərimizə ərmağan etdim. Piyləndikcə bir-birlərinə
“dərdin kəm” deməsinlər. Heç olmasa onları qiyabi qıdıqlayaq, əyani gücümüz çatmır.
BAXİLLİ PLAZALARA HUMANİTAR YARDIM
Tax baxili ayağına
Gir həkimin qılığına,
Otaq-otaq gəzdirsin
Ciblərini kəsdirsin.
***
UZİ uzun qəzəldir,
Başlanğıcdır, əzəldir,
Dopler onun davamı,
Görünməmiş məzədir.
***
Sonra sonsuz qramlar,
Uzun kardioqramlar.
Analizlər cürbəcür,
“EXO” verən dramlar.
***
Baxil çıxana qədər
Tüğyan edir qəm-kədər.
Baxil çıxandan sonra
Bağrını aptek dələr.
***
Baxil geydim, alışdım
Cələlərə dolaşdım.
Yaman qovğaya düşdüm,
Həkim gəldi, mən qaçdım.
***
Həkim sınağa düşdü,
İşbazlarla bölüşdü.
Tələ qurdu millətə
Yaman qınağa düşdü.
***
Allah andına dəysin,
Andın nəfsini kəssin.
Xalqa qənim kəsilən
Əməlin daşa dəysin.
Bu günlərdə Rusiyanın ORT kanalında gedən verilişlərin birində məşhur politoloq,
hamınızın tanıdığı Pozner dedi ki, ömrü boyu şəkər xəstəliyindən əziyyət çəkmişəm,
günüm-güzəranım olmayıb. Bu yaxınlarda ABŞ-a ezamiyyətə getmişdim, dedim bir həkimə
baş çəkim, bəlkə bunlarda diabetə qarşı nəsə var. Getdim, xəstəliyimin tarixini danışdım, o
mənə bir qutu dərman verib dedi: “iki-üç günə təsirini görəcəksiniz.” Həqiqətən, üçüncü gün
artıq şəkərim normal idi. Qayıdan başı təyyarə limanından birbaşa səhiyyə nazirinin
qəbuluna getdim, qutunu göstərib soruşdum “bu dərmanı tanıyırsız?” “Əlbəttə tanıyıram,
şəkər dərmanıdır”- dedi. Bəs, onda bu boyda milləti niyə öldürürsünüz? - dedim. O da dedi
ki, bəs milyardlarla rublluq dərmanları neyləyək? Onları istehsal edən yüzlərlə müəssisəni
bağlayaq, camaat işsiz qalsın? Bu da özündən deyən Rusiya! İndi görün biz nə gündəyik!
Təhsil sahəsindən çox yazmışam. Təhsil indi tam İqtisadiyyat Universitetini
bitirənlərin əlindədir. Pedaqoji elmlər sahəsində kifayət qədər ixtisasçılarımız ola-ola
təhsili biznes sahəsinin ulduzlarına vermək özü nə deməkdir? O deməkdir ki, təhsil
sahəsi də biznes sahəsinə aiddir. Konstitusiyamıza görə bizdə ibtidai və orta təhsil
pulsuzdur. Təhsil sahəsinin başbilənləri hey deyirlər ki, məktəblərə pulsuz dərs
kitabları veririk. Düzdür, verirlər, lakin əlavə biznes xatirinə verilən dəftərlər, xüsusilə,
rəsm albomları, testlər, işçi dəftərlərin qiyməti o qədər şişirdilmişdir ki, borc-xərci
ödəmir. Hər bir fənnin testləri 8 AZN-ə, işçi dəftərlər 8 AZN-ə və s. Hər fənnin testi
də olmalıdır, işçi dəftəri də. Bu da edər 16 AZN. İndi 16-nı vurun fənnlərin və şagirdlərin
sayına, olur milyonlar. Biznes deyilmi?
Bütün bunların hamısı ümumbəşəri dəyərlərin xalqımızın istəyinə uyğun təhlilindən
bəhrələnməklə həll oluna bilər. Məşhur 7 yunan müdriklərindən ikincisi sayılan Xilon (e.ə.
700-620)- spartalı Demaetin oğlu, efor (dövlətin 5 ali vəzifəsindən biri) seçilərkən qardaşının
paxıllıqdan hirslənib –“niyə səni seçirlər, məni yox?” –sualına- “çünki mən ədalətsizliyə dözə
bilmirəm, sən isə dözürsən” cavabını verir. Dövlətin və millətin gələcəyə yönəlik
problemlərini əsl insani ideallara sadiq qalaraq həll etmək üçün birinci növbədə kadr
seçimində qüsurlar aradan qaldırılmalıdır. Təhsilə, təhsil sahəsinin tanınmış mütəxəssislərini,
səhiyyəyə hamı tərəfindən tanınan və qəbul edilən, mənəvi zənginliyi ilə seçilən, Hippokrat
andına sədaqətlə və ləyaqətlə əməl edənləri, ədliyyəyə ədaləti ilə seçilənləri, polisə qəlbində
Allahın rəhmi olan, düşüncəsi xalqa bağlı el oğlanlarını yönəltmək lazımdır. Fırıldaqçı, pulgir
yerlibazlar, biznesmen adı altında gizlənən hərislər Zərdüşt peyğəmbərin vaxtında bazar
milçəkləri ilə bir tutulurdu, onlara millətin taleyini tapşırmaq olmaz. İnsani ideallara sədaqət
və mənəvi zənginlik baxımından bizneslə məşğul olmaq hər subyektin işi deyil. Biznesin
kökündə halallıq durmalıdır. Qəlbində Allahın rəhmi olanlar üçün “Halala dönək dostlar!”
şeirimi təqdim etməyi qərara aldım.
HALALA DÖNƏK, DOSTLAR!
Halala dönək dostlar, halala,
Düşməmək üçün pis hala.
Haram bizi sökəcək,
Qayıtmasaq düz yola.
***
Halal dadlı-ləzzətli,
Ruzi-bərəkətlidir.
Həm də duzlu-çörəkli,
Açıq süfrə deməkdir.
***
Halal müsəlmanlığın
Əsas əlamətidir.
Keyfiyyət nümunəsi,
Dadı - şərafətidir.
***
Haram işə girişən
Əvvəl-axır dolaşar.
Haramı üstün bilən,
Tez təntiyər, tez çaşar.
***
Halala dönək, dostlar,
Haramdan iraq duraq.
Allah verən ömürü
Şərəflə başa vuraq.
Biznesmen sözünün bir mənası da alverçidir. Alverçilərin isə proletarların qəbir
qazıyanları olduğu da məlumdur. Proletar dedim, Şimal qonşularımız yadıma düşdü. Ac-
yalavac içki düşkünlərinin vətəni, bütün qonşuları ilə dildə dost, qəlbdə düşmən, gözü
qonşuların torpaqlarında, əlləri onların ciblərində. Nəsil-nəsil insanlar onların tapdağından
əziyyət çəkərək dünyalarını dəyişiblər. Cavad Xanın naləsi unuduldumu? Həqiqi vətən
fədailəri, cümhuriyyətçilərin ah-naləsi yaddan çıxdımı? İndi də qeyrətli oğlanlarımız hədəf
olaraq qalırlar. Bu da bizim bəxtimiz. İşlərimizin yarıtmaz olmasında zəhmətkeş
vətəndaşlarımızın heç bir təqsiri yoxdur. Təqsiri olanlar fikri-zikri xaricdə olan, əlinə düşəni
aparıb xaricə qoyanlardır. Digər tərəfdən, əmək haqlarının ağlasığmayacaq qədər az
olmasıdır. Bizim ölkədə minimum əmək haqqı dünya üzrə orta hesabla götürülmüş bir günün
əmək haqqı qədərdir. 200 AZN -100 avro deməkdir. Bu, ABŞ-da süpürgəçilərin bir gündə
aldığı əmək haqqıdır. Onların iş gününün bir saatının qiyməti 18 dollardır.
2016-cı ilin yayında biz İsveçrənin paytaxtı Bern şəhərində olanda bələdçimiz Qalina
xanım bizi mərkəzi Ratuşa (1406-1417) ilə tanış edəndə üç mərtəbəli, tünd boz rəngli,
əzəmətli bir binanı göstərib: “baxın, bütün postsovet respublikalarının məmurlarının
çırpışdırdıqları var-yoxu bu binadadır” - dedi və o saat da əlavə etdi ki, elə əbədi olaraq
burada da qalacaqdır. 24 nəfər idik. Hamımız bir-birimizin üzünə baxıb məyus-məyus
gülümsədik. İşə bax! Bədbaxt postsovet dövlətlərinin vətəndaşları eyni aqibəti bölüşürlər.
Bütün dünya bilir və heç kəsin də vecinə deyil. Budurmu humanizmin təntənəsi? Əlbəttə yox,
bu humanizmin məngənəsidir, başqa heç bir şey! Bu yerdə XX əsrin əvvəllərində
Məhəmməd Hadinin avropalılara yönəlmiş bir bəndi və mənim ona cavabım yadıma düşdü:
İngilislə fransız
Hər ikisi imansız.
Bizə iynə verməsə,
Qalacağıq tumansız.
Mənin 100 il sonrakı cavabım:
Fransızla ingilis
Kimə yaxşı, kimə pis.
Bizimçün fərqi yoxdur
London olsun ya Paris.
* * *
Hər ikisi avropa
Dünyanı tutub topa.
Şərqə divan tutublar,
Talan edib soyublar.
* * *
Nə iynəsi, düyməsi
Gərəyimiz deyildir.
İndi pampers əsridir.
Daha tuman geyilmir.
Xaricə para daşıyanlar ağına-bozuna baxmadan, bütün istiqamətlərdə adını biznes
qoyub xalqı soymaqla məşğuldurlar. İmkanı olanların hamısı əl-ələ verib nəyidisə satır,
kimləridirsə aldatmaqla məşğul olurlar. İnstitutlarda, müxtəlif tibbi müəssisələrində,
apteklərdə, bütün ticarət mərkəzlərində.
Həzrəti Məhəmməd Peyğəmbərimiz də cavanlığında tacir olub və həmin sənətə yüksək
qiymət verib. Onun qoyduğu qanuna görə satılan istənilən malın üstünə 20 faizdən artıq
qazanc faizi qoymaq haramdır. İndi əgər aldığın hər nəyisə 5-10 dəfə baha satırsansa demək,
avtomatik müsəlmanlığı tərk edirsən, lakin boynuna almırsan, hələ üstəlik Məşədi də olursan,
Hacı da, deputat da, nazir də, hər bir işə hazır da.
Bəs, bütün bu həngamələri törədən fırıldaqçı iş adamları etdikləri naqislikləri
boyunlarına alırlarmı? Əlbəttə, yox. Onlar deyirlər ki, qazandıqlarımızın 90 faizini əlimizdən
alırlar. Yəni, bizim ölkədə azad ticarət yoxdur. Azad yığım var. İndi valideynlər övladlarını
elə sənətə yönəldirlər ki, uşağın gündəlik qazancı olsun, kimdənsə-nəsə ala bilsin. Bu,
müxtəlif müvəkkil və müfəttişlərdir: Polis müvəkkili, vergi müfəttişi, müfəttiş möhürlü
jurnalistlər, sanitar epidemioloji sahənin müfəttişi, torpaq, su, hava müfəttişi, icra müfəttişi,
bələdiyyə müfəttişi, tədris-təhsil müfəttişi, yanğın müfəttişi, fövqəladə hallar müfəttişi, qaz
müfəttişi, qərəz əşi-işi, bitdi işi. Bütün bunlar göstərir ki, həqiqətən bizdə işsizlikdən söhbət
gedə bilməz. Sadəcə, bizim insanlar bir-birlərindən yığmaqla məşğuldurlar. Soruşa bilərsiniz
ki, bəs nə qədər, minimum əmək haqqı qədər yığmaq olurmu? Olur. Hələ ondan çox da
yığmaq olur. Deyirlər ki, küçədə nəsə satmaq istəsən gərək gününə 15 AZN kiməsə
verəsən. Bu da eliyər ayda 450 AZN.
Mənə deyirlər ki, nəyinə lazımdır, niyə yazırsan? Hamı bilir də. Bilib səsini
çıxarmayana Allah lənət eləsin. Demək belə çıxır ki, uşağa elm yox, yığmağı öyrətmək lazım
imiş. Onlara başa salmaq lazımdır ki, yığanlar hamısı biznesmenlərdir, fərqi nədir, əynində
mülki geyim var ya başqa.
İmanımı yandıra bilmərəm, hələ deyirlər ki, müxtəlif arabacıqlarda oturub dilənən
şikəstlərdən də aylıq alanlar var. Bu yerdə rəhmətlik Pifaqorun 2500 il əvvəl dediyi “həyat
yolunda tozanaq qoparma” aforizmi yada düşür. Həyat yolunda tozanaq qoparanlar da yəqin
ki, zəhmətsiz yığanlardır. İntəhası bilmək lazımdır ki, tozanaq yatandan sonra mütləq
peşimançılıq olacaq və elələrinin əli heç yana çatmayacaq. Hər halda, biznesmen olmaq
lazımdır, lakin tozanaq qoparmaq lazım deyil. Vaxtilə, Sovetlər dağılanda, Baltikyanı
ölkələrin vətənpərvər qüvvələrinin çağırışı ilə yüz minlərlə vətəndaş əl-ələ verib sərhəd boyu
düzülmüşdülər. Onlar simvolik canlı hasar düzəltmişdilər və bütün dünyaya göstərmək
istəyirdilər ki, əgər kimlərsə onların vətənlərinə basqın etmək fikrinə düşsələr canlı hasarı
vurub keçməli olacaqlar. Hadisə bütün dünyada çox böyük əks-səda verdi və ölkələrin
müstəqilləşməsi reallaşdı. Bizdə bu mümkün deyil. Çünki bizim əllərimiz məşğuldur, biri-
birimizin cibindədir, biz əl-ələ verə bilmərik. Ermənilər də elə bundan istifadə edirlər.
Beləliklə, məncə biz biznes kəlamını düzgün anlamırıq. Gəlin, elə dədə-baba qaydası
ilə ticarətimizi edək. Vəssalam. Qoy bizneslə elə dünya şöhrətli fırıldaqçılar məşğul olsunlar.
Yazını Pifaqorun kəlamı ilə başladıq. Məncə, elə onun kəlamı ilə də qurtarsaq yaxşı
olar. Çünki böyük Heradot, vaxtilə Pifaqoru Yunanıstanın ən müdriki adlandırmışdı. Pifaqor
deyirdi: “Həyat meydandır; kimi yarışmağa gəlir, kimi alverə. Amma xoşbəxtlər tamaşaya
gələnlərdir.” Yəni, hörmətli oxucular, hara baxsanız yenə biz sizinlə xoşbəxtik, yaxşı ki,
tamaşaçıyıq və qəlbimizdən keçənləri deyə bilirik.
Nemət Məmmədli
Lütfi Zadə adına BMEA-nın həqiqi üzvü
